Bijna weg!

safari giraffeDamn! Nu begint het toch wel heel dichtbij te komen, die reis door Afrika! De plannen waren eigenlijk om dat nog te doen eind 2012, maar het is toen begin 2013 geworden. Een groepsreis vertrekt natuurlijk niet zomaar elk weekend: je moet dat vastleggen en kijken wanneer het binnen de planning past voor de organisatie en de agenda van je werk. Dus het werd februari: daar was nog plaats en konden we beiden makkelijker verlof krijgen.

Maar februari is dus nog maar enkele dagen verwijderd, en we vertrekken de 9de… Nog amper twee weken! We zijn al druk in de weer met het zoeken naar gepaste kleding en alles wat we mee moeten nemen. Voor inentingen zijn we vorige maanden al geweest, want dat moet je op voorhand doen omdat sommige medicijnen even in je systeem moeten zitten vooraleer die je echt beschermen. Verder zijn we ook al naar een outdoor spullen winkel geweest op de Meir om wat dingen als een drinkbus, muggenmelk en dat soort dingen te halen. Je moet toch een beetje voorbereid zijn he!

safari olifantKleding inpakken gaat niet zo veel plaats noch moeite zijn: t-shirtjes en shortjes, en stapbotinnen. Die moeten we trouwens nog gaan halen.

Ik denk dat we daarvoor eens bij Decathlon zullen gaan kijken: die zijn goedkoop en dat materiaal is echt goed.

Het komt ineens echt dichterbij, het is enorm! Jullie zullen op de blog een tijdje op jullie honger blijven zitten, maar we beloven achteraf een mooi verslag met veel foto’s te maken!

Als we niet worden opgegeten door een leeuw, zie ik jullie graag terug eind februari!

Oudjaar? Gezellig met twee!

Veel van onze vrienden zoeken nog altijd naar iets om te doen met Oudjaar. Ze willen gaan eten maar vinden het overal te duur, of ze willen uitgaan maar ze hebben niet te veel zin in immense drukte, of er zijn discussies over wie BOB wil (lees: moet) zijn of hoeveel een taxi kost. Ik begrijp dat niet goed. Wij vieren Oudjaar gezellig met ons tweeën, de discussie over “naar waar en met wie” stelt zich gewoon niet.

oudjaar 2013Dat is eigenlijk een beetje gegroeid, want alle angsten die ik bij de mensen rond ons hoor, zijn gegrond. Vroeger gingen we in Antwerpen weg. Eerst op café, als studenten nog, en daar is het inderdaad belachelijk druk… Iedereen op elkaar gepakt, stinkende bedoening (toen mocht je nog roken op café), en rond een uur of vier gevechtjes. Later gingen we dan naar een groot dansfeest. Dat is eigenlijk hetzelfde als op café, behalve dan dat je voor de inkom veel geld betaalt. Heel druk, en meestal verwacht je er meer van dan het werd. Vonden we zijn prijs niet waard. Dan zijn we een paar jaar gaan eten in gezelschap, maar dat is ook echt duur, en je moet inderdaad met de taxi naar huis. Ik begrijp dat he, ik zou ook niet gratis komen werken op Oudjaar, maar ik vond er allemaal niet zoveel aan…

Sinds dat laatste jaar, nu een jaar of vier geleden, doen wij elk Oudjaar gezellig met z’n twee. We bereiden een lekker en makkelijk menu voor in verschillende gangen en beginnen al te aperitieven rond een uur of vier à vijf. We kijken een filmpje of een jaaroverzicht, en tussendoor eten we elke gang op ons gemak. Wij moeten niets anders meer hebben.

Wie ook te veel oudjaarstress heeft, kan dit misschien ook eens overwegen?

Minigolf is tof!

Jullie mogen het misschien allemaal wel onnozel vinden, maar Frank en ik gaan al wel eens graag minigolf spelen. Nee dat is niet alleen voor kleine kinderen en oude meneertjes en mevrouwtjes, dat is gewoon echt plezant bij warm weer. Er is een beetje competitie, als het heet is heb je langs die minigolfpaadjes altijd nog wel een beetje wind, het is grappig en niet te gemakkelijk. En je kan het combineren met een lekker terrasje achteraf.

Onlangs zag ik zelfs iets op televisie dat daar kampioenschappen worden voor georganiseerd. Zover drijven wij het nu wel niet. Maar als het goed weer is is de kans groot dat je ons na het werk of op een zondag tegenkomt langs het terrein. Meestal lacht Frank mij wel uit want hij heeft veel meer chance dan ik. Hij beweert dat hij technisch veel beter is maar daar geloof ik niets van. Gewoon veel meer chance.

Moeilijk is het niet hoor, allez, de eerste toch niet. Zodra er van die molentjes en boogjes bijkomen wordt het moeilijker. En meestal verlies ik ook mijn geduld, dus dan geef ik op en kom ik snel aan mijn maximum aantal slagen.  Die mensen die dat serieus doen hebben de ene hole-in-one na de andere. Bij Frank ook soms hoor, puur geluk, en bij mij sowieso alleen de eerste.

Maar bon, als het maar leuk is. We lachen wat af. Ik zou het iedereen aanraden. In de Schorre in Boom (waar Tomorrowland is onder andere) kan je dat doen. Totaal niet duur trouwens!

Verwenweekendje naar Spa!

Hallo beste lezers! Met al dat voetbal-gekijk in juni moest ik het in juli natuurlijk wel goedmaken met Lies! Tijd dus voor een weekendje weg… Ze wist van niets en ik had achter haar rug een ontspannende tweedaagse in Spa geregeld. Nu moeten jullie weten, ik ben een man, ik hààt alles waarvoor je in een bubbelbad moet zitten met vreemde geuren, of waarbij spaer iemand aan je lijf zit met vijltjes en kruidenstempels en hoe heet dat ook allemaal. Maar Lies vindt dat wel leuk en zoals gezegd, het moest echt wel eens hààr weekend zijn na enkele weken “verwaarlozing”… Ik had zelfs een nieuwe valies gekocht via een speciale koffer aanbieding, nog een extra kadootje voor haar ook!

Ik moet zeggen, het viel wel mee. We zijn vrijdagavond na het werk doorgereden en zaten in een heel knap hotel. We konden daar al meteen dineren, en zijn dan naar de kamer getrokken voor wat televisie kijken en ontspannen (én een stoomcabinebezoek IN onze kamer) na een dagje werken. Zaterdag was het dan van de ene massage na de andere om na een ontspannend zwemmetje terug te gaan tafelen, uitgebreid natuurlijk, want zo gaat dat op verwenweekend.  Zondag zijn we nog wat de buurt gaan verkennen, maar dan vanuit de auto, want eigenlijk waren we veel te moe om nog echt te gaan wandelen. Je zou denken dat dat relaxerend is, maar eigenlijk word je gewoon tam van zo’n hele dag niksen.

Pakt dat ondergetekende wel gescoord heeft met de goedmaak-actie bij Lies. 8)

Frank was weinig thuis de voorbije weken…

Het is lang geleden dat Frank en ik nog eens zo veel apart op stap zijn geweest. Geen paniek, beste lezers, er zit geen kink in de kabel! Wij zijn gewoon een heel “close” koppel, gewoonlijk zijn wij altijd samen op stap. Onze vrienden lachen ons daar wel eens mee uit, maar dat kan ons weinig maken: het is al jaren grote liefde en wij zijn graag bij elkaar.

voetbalMaar… voor de voetbal kan ik me echt niet neerzetten… En nu mag ik nog niet klagen: Frank kijkt niet zo veel naar sport. Alleen EK’s of WK’s vindt hij wel leuk, en dan is het dikwijls met de mannen samen kijken. Ze organiseren zo’n beetje “Komen Voetbal Zien”: ‘t is afwisselend bij de ene en dan bij een volgende, en de gastheer moet dan chips en bier voorzien en wat nog allemaal op zo’n mannenavond. (Nee geen strippers. :P) Alleen dat punten geven doen ze natuurlijk niet.

Maar dus, met twee matchen per dag de afgelopen anderhalve week ofzo, wilt dat dus zeggen dat hij regelmatig weg was! Ik heb er dus maar wat seizoenen van Sex & The City doorgejaagd, en een paar filmavondjes gedaan met vriendinnen.  Gisteren was het gelukkig een matchvrije dag, dus zijn we samen gaan eten. Dit weekend denk ik dat ik nog eens op stap ga met de vrouwen – de mannen kunnen dan na de match ons misschien vervoegen. Ik kijk al wel uit naar het weekend eigenlijk, ‘t was druk op’t werk.

Soit, wat ik wilde zeggen is: dames, met een voetbalfan samenwonen moet niet erg zijn, maak er gewoon zelf dolle pret van!

Kipfilet met pizzaiola, kruidenricotta en pasta: hmmmmmm…

Misschien zijn wij een beetje en atypisch koppel op vlak van wie er baas is in de keuken. Bij ons ben ik dat, Frank dus. (Lies is overal anders de baas, u kent dat wel, beste lezer! ;))

tomatenGisteren heb ik kipfilet met pizzaiola, kruidenricotta en pasta gemaakt. Ik had kipfilet in huis, en voor de rest bracht Google mij bij Jeroen Meus. En wie nu denkt bij pizzaiola aan een of andere pizza met kip, zit grondig mis. Pizzaiola is een pittige tomatensaus met verse gestoofde ui, kerstomaatjes, een rood pepertje, kappertjes en oregano. “Oerklassiek” volgens Meus, maar ik had er alleszins nog nooit van gehoord. Ik had ook verse pasta gebruikt. Let wel: niet zelfgemaakt. Je kan dat in de supermarkt ook “vers” kopen. Zelf pasta maken vind ik een hele smeerboel en veel te veel werk voor ‘s avonds. En geloof me: vers van de supermarkt is zeker zo goed. Je proeft het verschil wel met zo van die “droge” uit een doosje.

De bereiding zelf was niet zo heel moeilijk: die spectaculair klinkende pizzaiola is maar wat bijeen gooien in een pan, en de ricottamix is ook gewoon even op voorhand te bereiden. Pasta kookt zichzelf. Wat ik fout heb gedaan is denk ik dat ik mijn kip iets langer in de pan had moeten bakken. In de oven gaart dat echt niet deftig als het nog niet genoeg doorbakken is… Dus ik heb ‘m na de oventijd nog eens in de pan gegooid. Pasta was gelukkig nog wel warm.

Echt een aanrader: superlekker en niet te veel werk.

PS: Wat me wel een klein beetje stoorde, waren de velletjes van die rode peper in de saus. Iemand een idee van hoe deze eruit te houden? Of misschien snijd ik het nog niet fijn genoeg…? En ik vrees soms nu al voor mijn vingertoppen, heheh…

Vakantieplannen beslist: Tanzania en Zanzibar!

De knoop is doorgehakt: we gaan op safari in het najaar! Amaai zo super! We wilden dat allebei al jaren doen, maar ja, in’t begin zijn er andere prioriteiten, zoals een leuke woonst vinden en zorgen dat daar ook een deftige zetel in staat om op te zitten enzo natuurlijk. We hadden na onze verhuis besloten van elke maand wat opzij te zetten en nu zijn we dus zover dat we kunnen beginnen aftellen. Dit wordt echt een prachtreis!

GiraffeDe Kilimanjaro laten we dit jaar nog even voor wat hij is. Onze conditie is eigenlijk echt niet meer wat die zou moeten zijn, en zo’n beklimming is best wel intensief. Je zakken enzo worden wel gedragen maar het wandelen zelf moet je nog doen. Komt dan ook nog die ijle lucht bij enzo… ik durfde niet goed.

Maar er is genoeg te zien met die mooie wildparken alleen al! We gaan de Serengeti zien en de Ngorongoro krater – hopelijk zien we ook veel diertjes uiteraard, hoewel ik stiekem ook wel een beetje bang bent. Wie weet heeft die leeuw wel kei veel honger of wordt die olifant gewoon boos ofoz. Haha! We brengen ook een bezoek aan het Victoriameer en het Tanganyikameer. Na twee weken rondreizen wordt er ook nog een viertal dagen getamd op Zanzibar. Ik denk dat die vier dagen rust echt wel nodig zullen zijn!

Wat we gaan doen is een privésafari. Dus echt een jeep voor ons alleen, gedurende de hele trip. Ik ben echt niet zo’n held in slapen in tenten en met zo’n hele bende aanschuiven voor een stukje kip. Frank vindt dat natuurlijk allemaal weer niet zo’n probleem, die is dat nog gewoon van met de Scouts denk ik. Ik heb toch graag een minimum aan comfort mee. Ik hou mijn hart al vast, want we blijven niet op één plaats dus er reist een “douche- en toilettent” mee… geen idee wat ik me daarbij moet voorstellen. En er is ook eten voorzien. Hopelijk komen die daar niet af met gebakken krekels want daar ga ik toch wel voor bedanken.

Enfin, dit wordt een topreis. Komaan, vakantiegeld!

Ons lijflied…

Dit nummer is ONS liedje… Mocht toch wel een plaatsje krijgen op de blog als je ‘t mij vraagt… Frank is net zo sexy als Usher!

Ik ben alleen géén bad girl

Muziekje: Ricky Rosay – Hustlin’

Ricky Rozay heeft een schoon leven denk ik… Miami ziet er ook niet slecht uit to be honest…

Valentijn: Lies Content! :)

Ok, onlangs dus Valentijn. Bleeeeh. Hoewel waarschijnlijk echt iedereen dat commerciële flauwekul vindt, doet toch iedereen eraan mee. Zo ook ik. Ik denk niet dat mijn madame het had kunnen appreciëren als ik de 14de zou hebben gezegd “wa ne zever” en naar’t werk vertrokken was.

ValentijnskaartVorig weekend dus naar Antwerpen getrokken om daar te gaan zoeken naar een geschikt cadeautje. En we hadden eigenlijk een nieuwe strijkplank nodig, had ik haar horen zeggen, maar dat kan je nu toch niet geven met Valentijn? Ik had ze waarschijnlijk naar mijn hoofd gekregen. Kleren kopen vind ik wat moeilijk, en een geschenkbon is ook zo onpersoonlijk. Allez, als je moest weten hoeveel die van ons gaat shoppen, ze zou er waarschijnlijk wel blij mee geweest zijn! Hehehehe…

Na wat rondneuzen heb ik dan eindelijk iets gevonden waar ik wel mee durfde thuiskomen. Alleen kiezen was moeilijk. Ik ben bij Versato beland (dicht bij de Media Markt en de McDonald’s), een juwelenzaak in’t Stad dus. Een keuze maken was wel moeilijk, want ze hebben daar echt alles: oorringen, armbandjes, horloges, ringen, … En ook echt wel veel verschillende merken! Ik ken er niet zo superveel van, maar er waren er bij waar ik al van had gehoord dus ik denk dat vrouwen daar sowieso hun gading wel vinden. Ik ben uiteindelijk naar huis gegaan met een armbandje, zoiets fijn met een paar steentjes, maar niet te opvallend. ‘t Is tenslotte maar voor Valentijn he. Ontlopen gaat niet lukken, maar overdrijven moest nu ook niet.

En ‘k heb toch maar weer punten gescoord, de 14de februari. Hehehehe…